اولین محدودیتهای پیشرفت خودمان هستیم
پای حرف هر کسی که بنشینید شروع به گلایه میکند. از جامعه، از شهر، از خانواده، از کشور و ...
انگار که ما عادت کرده ایم که دلیل همه شکستهایمان را بر دوش دیگزان بیاندازیم. به هر حال چرا که نه، این ساده ترین کارست.
اما لحظه ای با خود خلوت کنیم، کلایمان را قاضی کنیم، ببینیم چقدر خودمان در خصوص اتفاقات زندگی مقصریم.
ما همیشه به دنبال محدودیت برای خود هستیم. همواره در ذهن خویش جملانی را با نمی توانم، نمی دانم، بعید می دانم، کار مشکلی است،کار من نیست، از توانایی من خارج است مرور میکنیم. به عبارت دیگر، با این عبارت ذهن خود را سم پاشی میکنیم.
دنیا پر از افرادی است که کارهای خارق العاده انجام داده اند. یک درصد فکر کنید آنها با جمله من نمی توانم خود را راضی میکردند و دست از تلاش بر می داشتند آیا به همین نتایج می رسیدند؟ هرگز!
برای خود محدودیت درست نکنید. انسان سرشار از توانایی است. پتانسیل انسان برای انجام هر کاری بینهایت است. اما میزان بهره برداری از این منبع سرشار را خود انتخاب میکنیم.
